Thursday, July 30, 2015

స్లీమన్ కథ-3: ఏడాదిలో ఏడుభాషలు నేర్చాడు!

డొరోతియా 1841 నవంబర్ 28న హాంబర్గ్ లో బయలుదేరింది. అప్పటికి వాతావరణం బాగుంది. గాలి అనుకూలంగా వీస్తోంది.
హైన్ రిచ్ అంతవరకూ ఓడ ప్రయాణం చేసి ఎరగడు. ఓడ గురించి ఏమీ తెలియదు. ఓడలో పద్దెనిమిదిమంది సిబ్బంది; ముగ్గురే ప్రయాణికులు- హైన్ రిచ్, ఓ వడ్రంగి, అతని కొడుకు. అంత అనుకూల వాతావరణంలో కూడా సముద్రప్రయాణం అతనికి పడలేదు. మూడు రోజుల తర్వాత కక్సావెన్ అనే చోట స్వల్పకాలం ఓడకు లంగరేసారు. అప్పటికే అతను అస్వస్థతతో ఉన్నాడు. అక్కడినుంచి ఓడ బయలుదేరి ఉత్తర సముద్రంలోకి అడుగుపెట్టింది. రెండురోజులకే గాలివాన మొదలైంది. ఓడలోకి నీరు ఎక్కసాగింది. సిబ్బంది అదేపనిగా తోడిపొయ్యడం ప్రారంభించారు.
(పూర్తిరచన 'చావు తప్పి జీవనతీరానికి...' అనే శీర్షికతో  http://magazine.saarangabooks.com/2015/07/30/%E0%B0%9A%E0%B0%BE%E0%B0%B5%E0%B1%81-%E0%B0%A4%E0%B0%AA%E0%B1%8D%E0%B0%AA%E0%B0%BF-%E0%B0%9C%E0%B1%80%E0%B0%B5%E0%B0%A8%E0%B0%A4%E0%B1%80%E0%B0%B0%E0%B0%BE%E0%B0%A8%E0%B0%BF%E0%B0%95%E0%B0%BF/ లో చదవండి)

Friday, July 24, 2015

తాగుబోతు నోట హోమర్ కవిత్వం!

ఓ రోజు రాత్రి ఓ తాగుబోతు తూలుకుంటూ దుకాణానికి వచ్చాడు. చమురు దీపం ముందు నిలబడి హఠాత్తుగా హోమర్ నుంచి కొన్ని గ్రీకు పంక్తులు వల్లించడం ప్రారంభించాడు. హైన్ రిచ్ మంత్రముగ్ధుడై వింటూ ఉండిపోయాడు. అతను గ్రీకు చదవలేడు, అర్థంచేసుకోలేడు. కానీ ఆ భాషలోని లయ అతని హృదయతంత్రిని మీటింది. అలా ఆ తాగుబోతు వంద పంక్తులు పూర్తిచేశాడు. హైన్ రిచ్ మరోసారి …అప్పటికీ తనివి తీరక మూడోసారి అతని చేత వల్లింపజేసి విన్నాడు. సంతోషం పట్టలేక మూడు గ్లాసుల విస్కీ అతనికి ఉచితంగా తాగబొశాడు. దాని ఖరీదు, అంతవరకు తను పొదుపు చేసిన స్వల్పమొత్తంతో సమానం.

(పూర్తిరచన http://magazine.saarangabooks.com/2015/07/24/%E0%B0%AC%E0%B0%A4%E0%B1%81%E0%B0%95%E0%B1%81-%E0%B0%AC%E0%B0%B8%E0%B1%8D%E0%B0%A4%E0%B0%BE-%E0%B0%85%E0%B0%AF%E0%B0%BF%E0%B0%82%E0%B0%A6%E0%B0%BF/ లో చదవండి)

Wednesday, July 22, 2015

బాహుబలి!...అయ్యో రాజమౌళి!!

రాజమౌళి సినిమాల్లో మర్యాద రామన్న ఒకటే చూశాను. అది కూడా టీవీలో! ఉన్నత స్థాయికి చెందిన సృజనాత్మకత, జనరంజకత, విలక్షణత కలిగిన మంచి దర్శకు డనిపించింది. ఒకవిధంగా నేను రాజమౌళి అభిమానిని అయ్యాను. ఆయన నుంచి ఇంకా మంచి సినిమాలు వస్తాయని ఆశపెట్టుకున్నాను.

బాహుబలి విషయానికి వస్తే, విడుదలకు ముందు దానికి ఇచ్చిన హైప్ ను రొటీన్ పబ్లిసిటీలో భాగంగా తీసుకుని పక్కన పెడితే, రాజమౌళి మీద నమ్మకంతో ఆ సినిమా అన్నివిధాలా గొప్పగానే ఉంటుందనుకున్నాను. తీరా చూశాక చాలా నిరాశ చెందాను. "అయ్యో, రాజమౌళి" అనిపించింది.

బాహుబలి కొన్ని విషయాల్లో గొప్ప సినిమాయే. ఉన్నత శ్రేణి సాంకేతిక విలువలతో, కెమెరా పనితనంతో, సెట్టింగ్ లతో అది హాలీవుడ్ సినిమాలను తలపించేలానే ఉంది. ప్రపంచ వ్యాప్తంగా అత్యధిక థియేటర్లలో విడుదలైంది. ఇప్పటికే  300 కోట్లు రాబట్టిందని వింటున్నాం. బాలీవుడ్ లో కూడా తన ఉనికిని చాటుకుని దేశవ్యాప్త ఆదరణను చూరగొందని కూడా సమాచారం. మంచిదే. అన్ని తరగతుల ప్రేక్షకులను ఔరా అనిపింపజేసే లక్షణాలు ఈ సినిమాకు ఉన్న మాట నిజమే. అయినాసరే నేను ఎందుకు నిరాశ చెందానంటారా? నా కారాణాలు ఇవీ:

1. బాహుబలి పైన చెప్పిన విషయాలలో గొప్ప సినిమాయే కానీ, కథాబలిమి ఏదీ? అది సీరియెల్ సినిమా కావడంలో నాకు ఎలాంటి అభ్యంతరం కనిపించలేదు. కానీ దానిని సీరియెల్ గా తీయదగినంత కథ ఏదీ? కథాబలం ఏదీ?

2. అది  కూడా కల్పిత కథ కావడం నన్ను నిరాశ పరచడమే కాక, చాలా ఉసూరు మనిపింపజేసింది. ఓ చందమామ తరహా కల్పిత కథ తీయడానికి అంత గొప్ప సాంకేతిక విలువలతో,అన్ని వందల కోట్లు ఖర్చుపెట్టి హాలీవుడ్ తరహాలో సినిమా తీయాలా? అదే ఏ చారిత్రక కథనో, ఇతిహాసకథనో తీయడానికి ఇన్ని వనరులూ వెచ్చిస్తే ఇది చిరకాలం నిలిచిపోయే చిత్రం అయుండేది. జనం ఆ కథతో ఐడెంటిఫై అయ్యే వారు. రాజమౌళి పేరు చిరస్థాయి అయ్యేది. హాలీవుడ్ లో వచ్చిన అలాంటి సినిమాలను గుర్తుచేసుకుని చూడండి...నా అభిప్రాయంతో మీరు కూడా తప్పకుండా ఏకీభవిస్తారు. మనకు ఆ స్థాయి కలిగిన చారిత్రక/ఐతిహాసిక సినిమా లేని లోటు తీరేది. అలాంటి మరిన్ని సినిమాలకు గొప్ప ఒరవడి అయ్యేది.

3. రాజమౌళి మంచి ప్రతిభ కలిగిన దర్శకుడు కనుక సినిమా అంతటా అది కనిపిస్తుందని ఆశ పడ్డాను. అక్కడా నిరాశే ఎదురైంది. నాకు సినిమా అంతటా పెద్ద పెద్ద శబ్దాలతో సౌండ్ ట్రాకే కొట్టొచ్చినట్టు వినిపించింది. మంచి ఒడ్డూ పొడవూ ఉన్న ప్రభాస్, రాణాల విగ్రహాలే కనిపించాయి. వాళ్ళ మెలితిరిగిన కండలే కనిపించాయి. ప్రభాస్ వేసిన గెంతులే కనిపించాయి. కత్తి శబ్దాలే వినిపించాయి. అన్నీ వినిపించి కనిపించాయి కానీ రాజమౌళి కనిపించలేదు. రాజమౌళి ఎక్కడ పొరపాటు పడ్డారో అర్థం కాలేదు. నా ఉద్దేశంలో రాజమౌళి కాసులు కురిస్తే చాలని సరిపెట్టుకునే దర్శకుడు కాదు. ఒక సృజనశీలిగా తనకు, తన లాంటి వారికి కూడా సినిమా సంతృప్తి కలిగించాలని భావించే దర్శకుడు. కానీ ఈ సినిమా ఆ అవగాహనకు తులతూగేలా లేదు. ఎక్కడో ఎందుకో ఆయన దారి తప్పారు. రాజమౌళి లాంటి దర్శకుడు ఇలా దారి తప్పకూడదు.

4. ఆర్థికంగా సాంకేతికంగా సాధించిన ఈ సక్సెస్ ను అడ్డుపెట్టుకుని రాజమౌళి ఈసారి చారిత్రక లేదా ఇతిహాస కథా వస్తువుతో ముందుకు రావాలి. మహాభారతం సినిమాగా తీద్దామని తన కోరిక అన్నట్టు ఆయన చెప్పారు. తప్ప కుండా తీయాలి. రాజమౌళి ముద్రతో అది తప్పకుండా విలక్షణంగా ఉంటుంది. బాహుబలి రికార్డ్ ను బద్దలు కొడుతుంది. 

Saturday, July 18, 2015

స్లీమన్ కథ: ఏడేళ్ళ వయసులోనే ప్రేమలో పడ్డాడు!

అతను ప్రతిచోటా దెయ్యాలు ఉన్న్తట్టు ఊహించుకునేవాడు. ప్రతి సందు మలుపులో ఏదో భయోత్పాతం కాచుకుని ఉన్నట్టు అనుకునేవాడు. రాత్రిపూట విచిత్రమైన గుసగుసలు వినిపిస్తున్నట్టు, తోటలో దీపాలు కదిలి వెడుతున్నట్టు, హోస్టీన్ భూతం కోటలోంచి కిందికి దిగి వస్తున్నట్టు భావించుకునేవాడు. చెట్ల మీదా, బెంచీల మీదా, కిటికీ రెక్కల మీదా, చర్చి గోడల మీదా తన పేరు రాసి, ఉనికిని చాటుకునే అలవాటు అతనికి ఉండేది. యాభై ఏళ్ల తర్వాత అతను ఆ ఊరు వెళ్లినప్పుడు, చిన్నతనంలో చర్చి తోటలోని నిమ్మచెట్టు మీద తను చెక్కిన పేరు ఉందా లేదా అని చూసుకున్నాడు. ఆశ్చర్యం, ఆ పేరు అలాగే ఉంది!

Thursday, July 9, 2015

స్లీమన్: అతను తవ్వినదంతా బంగారం

ఇలియడ్ కథాస్థలి అయిన ట్రాయ్ లో, మైసీనియాలో తవ్వకాలు జరిపించి పురాచరిత్ర తాలూకు అద్భుత నిధి నిక్షేపాలను వెలికి తీసిన వ్యక్తిగా స్లీమన్(1822-1890) ప్రపంచప్రసిద్ధుడు. విచిత్రమైన మలుపులతో గొప్ప నాటకీయతను పండిస్తూ సాగిన అతని జీవితం కూడా అంతే అద్భుతం. ఆపైన అతని వ్యక్తిత్వంలోనూ, వృత్తిప్రవృత్తులలోనూ ఊహకందని  వైరుధ్యాలు. అవన్నీ కలసి ఒక ఆసక్తికరమైన ఒక ‘టైపు’గా కూడా అతణ్ణి మనకు పరిచయం చేస్తాయి.

THE GOLD OF TROY  పేరుతో ROBERT PAYNE  చేసిన రచన ఆధారంగా  చెప్పబోయే స్లీమన్ జీవితగాథతో అతిత్వరలోనే ‘పురా’గమనం తిరిగి కొనసాగుతుంది…
('స్లీమన్ కథ: అతను తవ్వినదంతా బంగారం' అనే శీర్షికతో పూర్తివ్యాసం http://magazine.saarangabooks.com/2015/07/09/%E0%B0%B8%E0%B1%8D%E0%B0%B2%E0%B1%80%E0%B0%AE%E0%B0%A8%E0%B1%8D-%E0%B0%95%E0%B0%A5-%E0%B0% 85%E0%B0%A4%E0%B0%A8%E0%B1%81-%E0%B0%A4%E0%B0%B5%E0%B1%8D%E0%B0%B5%E0%B0%BF%E0%B0%A8-%E0%B0%A6%E0%B0%82/ లో చదవండి)


Wednesday, July 8, 2015

కుంభకోణాలు-'అధికారప్రతినిధు'ల మురికి స్నానాలు!

2జీ...కామన్వెల్త్ క్రీడలు...ఆదర్శ్ గృహాలు...బొగ్గు...
ఇవి యూపీఏ కుంభకోణాల రికార్డ్.

లలిత్ గేట్-సుష్మాస్వరాజ్ ఎపిసోడ్...లలిత్ గేట్-వసుంధరా రాజె ఎపిసోడ్...వ్యాపమ్,,,
ఇవి ఎన్డీయే కుంభకోణాల రికార్డ్.

పాలకులు మారినా కుంభకోణాల చరిత్ర భలే పునరావృతం అవుతోంది.

మీడియా ముందుకు వచ్చి తమ పార్టీ/ప్రభుత్వాలపై వచ్చిన ఆరోపణలను తోసిపుచ్చడంలో పార్టీ/ప్రభుత్వ అధికార ప్రతినిధులు పడుతున్న అవస్థ కూడా అంతే పసందుగా పునరావృతమవుతోంది.

కుంభకోణాలను, ఆరోపణ ప్రత్యారోపణలను కాసేపు పక్కన పెడితే; స్పష్టంగా తప్పులుగా కనిపిస్తున్నవాటిని కూడా ఒప్పులుగా చిత్రించడానికి, తిమ్మిని బమ్మి చేయడానికి అధికారప్రతినిధులు పడే అవస్థ ఎప్పుడూ జాలి గొలుపుతూనే ఉంటుంది, అయ్యో అనిపింపజేస్తూనే ఉంటుంది. అంతఃకరణను చంపుకుని పార్టీ/ప్రభుత్వ అధికారప్రతినిధిగా వ్యవహరించడానికి ఎవరైనా ఎందుకు ముందుకొస్తారో అనిపిస్తుంది. అది స్వచ్చందంగా విధించుకునే శిక్ష. 'ఆత్మ' హత్యలు ఇలా కూడా జరుగుతూ ఉంటాయి. పార్టీ/ప్రభుత్వ అధికారప్రతినిధి కావడమంటే ;అంతరాత్మ'హత్యకు పాల్పడడమే. అందులోనూ  రకరకాల కుంభకోణాల ఆరోపణలతో ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతున్నప్పుడు అధికార ప్రతినిధులు మీడియా ముందుకు రావాలంటే సిగ్గెగ్గులను, ఉచితానుచితాలను, రీజనింగును-అన్నింటినీ వదులుకుని రావలసిందే. అది బహిరంగంగా జరుపుకునే హరాకిరి.

ఆరోపణలకు మూలమైనవారు రాజభోగాలను అనుభవిస్తూ తెరవెనుక బాగానే ఉంటారు. అధికారప్రతినిధులు మాత్రం అభిమానం, సిగ్గు, అంతఃకరణ చంపుకుని జనం ముందుకు వచ్చి తెరవెనుక శక్తులు సృష్టించిన మురికి కాలువలో  మునకలు వేస్తూ ఇంత రోతను, హాస్యాన్ని పండిస్తూ ఉంటారు. పైగా ఇవి ఒక రోజో ఒక నెలో కాదు; అయిదేళ్లపాటు చేయవలసిన మురికిస్నానాలు!

వ్యక్తిత్వాన్ని చంపుకుని ఇంత కంఠశోష ఎందుకంటే పోలిటికల్ కెరీర్ కోసం. అదృష్టం కలిసొస్తే ఏ శాసనమండలి సభ్యత్వమో, రాజ్యసభ సభ్యత్వమో దొరుకుతుంది. అందుకోసం ఇంత భారీ మూల్యం చెల్లించుకోవాలన్నమాట.